Kiedy Pracownik Musi Stosować Odzież Ochronną?

Obowiązek zapewnienia odzieży i obuwia roboczego – 1. Nie każdemu pracownikowi należy dostarczać odzież roboczą. Kodeks pracy przewiduje obowiązek wyposażenia pracownika w odzież roboczą w dwóch przypadkach. Po pierwsze, gdy odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu.

• Po drugie w przypadku, gdy wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy tego wymagają (art.237 7 § 1 Kodeksu pracy).
• Wskazane w Kodeksie pracy sytuacje związane z obowiązkiem dostarczenia pracownikowi odzieży i obuwia ochronnego mają charakter oceny.
• Innymi słowy zaistnienie takiego obowiązku będzie rozpatrywane w kontekście konkretnego stanu faktycznego, czyli warunków pracy w miejscu zatrudnienia.

Podobnie jak środki ochrony indywidulanej (odzież ochronna) pracownikowi odzież i obuwie robocze muszą zostać dostarczone nieodpłatnie. Jednakże w drodze wyjątku od zasady dostarczania odzieży roboczej przez pracodawcę, w niektórych przypadkach będziesz mógł ustalić z pracownikiem, iż ten będzie korzystał z własnej odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania bezpieczeństwa i ochrony pracy.

W takim przypadku pracownikowi korzystającemu z własnej odzieży lub obuwia będziesz zobowiązany wypłacić ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniającej aktualne ceny. Należy jednak zaznaczyć, iż odzież i obuwie robocze nie może być jakąkolwiek odzieżą, a musi spełniać wymagania określone w Polskich Normach.2.

Nie zawsze jednak pracownik, będzie mógł korzystać z własnej odzieży lub obuwia i otrzymywać za nie ekwiwalent pieniężny. W przypadku bowiem, gdy pracownik wykonuje prace związane z bezpośrednią obsługa maszyn i innych urządzeń technicznych albo prace powodujące intensywne brudzenie lub skażenie odzieży i obuwia środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi albo materiałami biologicznie zakaźnymi, wówczas wyjątek związany z możliwością korzystania przez pracownika z własnej odzieży za ekwiwalentem nie będzie obowiązywał.

Innymi słowy w przypadkach wykonywania pracy szczególnego ryzyka dla zdrowia lub pracy powodującej znaczne zabrudzenia albo narażonej na wpływ czynników szkodliwych, to pracodawca jest bezwzględnie obowiązany do dostarczenia pracownikowi odzieży lub obuwia ochronnego i nie może się wówczas zgodzić na korzystanie przez pracownika z własnej odzieży roboczej za ekwiwalentem.

W przypadku, gdy pracownik otrzymuje ekwiwalent pieniężny za korzystanie z własnej odzieży roboczej, to ekwiwalent ten jest wolny od dochodowego od osób fizycznych, czyli nie podlega opodatkowaniu (art.21 ust.1 pkt 11 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj.

Dz.U.2019 r., poz.1387). Ponadto ekwiwalent pieniężny wypłacany pracownikom za używanie odzieży własnej zamiast odzieży i obuwia roboczego może być wypłacany za używanie odzieży nie stanowiącej odzieży roboczej, np. strój reprezentacyjny, czy wymogi wizerunkowe, co do barw, które powodują konieczność noszenia określonych dodatków do stroju.

Natomiast koszty wypłaty poniesione w związku z wypłatą tego ekwiwalentu za odzieży nie stanowiącej odzieży roboczej nie mogą być wówczas w świetle ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych uznane za koszty uzyskania przychodu.

Nadto, zgodnie z Wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego (do 2003.12.31) w Krakowie z dnia 3 lutego 2000 r. o sygn. akt.: I SA/Kr 579/98 Wypłaty ekwiwalentu za używanie własnej odzieży i obuwia roboczego dokonuje się na podstawie tabeli norm przydziału odzieży i obuwia roboczego i ich aktualnych cen, a nie innego rodzaju odzieży.

Przedsiębiorco pamiętaj! Obowiązek przydzielenia niezbędnej odzieży roboczej i środków ochrony indywidualnej ciąży na Tobie nie tylko w stosunku do pracowników, ale również wobec osób wykonujących krótkotrwałe prace albo czynności inspekcyjne, w czasie których ich własna odzież może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu, a także ze względu na bezpieczeństwo wykonywania tych prac lub czynności (art.304 4 Kodeksu pracy).

Kiedy pracownik musi stosować odzież roboczą?

Ubranie robocze a kodeks pracy – Na niektórych stanowiskach pracy obowiązkowa jest odzież robocza – oraz szczegółowo regulują związane z tym kwestie. Przede wszystkim to pracodawca odpowiada za to, aby dostępna była odzież ochronna dla pracowników. Dostarczona pracownikowi odzież musi spełniać wymogi, które znajdują się w ustawie o Polskich Normach – są one regulowane ustawą o normalizacji z dnia 12 września 2002 roku.

1. W Kodeksie pracy wskazano okoliczności, gdy ubranie robocze dla pracownika jest niezbędne – dotyczy to sytuacji, gdy odzież własna może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu oraz gdy jest to niezbędne ze względu na wymogi sanitarne, technologiczne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.
2. Szczegółowe zapisy znajdują się w art.236 Kodeksu pracy.

Oprócz powyższych przypadków odzież ochronna może być wymagana także na innych stanowiskach – kwestie te reguluje pracodawca za pomocą aktu wewnątrzzakładowego. W przypadku, gdy zgodnie z tym aktem odzież robocza dla pracowników powinna być dostępna, a pracownik jej nie otrzymał, ma on prawo do wystąpienia o jej przydział.

Ustawodawca przewidział wyjątek od wspomnianych zasad w przypadku, gdy pracodawca ustali stanowiska, na których pracownicy mogą korzystać z własnej odzieży i obuwia roboczego, jeśli wyrażą na to zgodę. Oczywiście zarówno odzież, jak i obuwie musi spełniać wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy. Wspomniany wyjątek nie obowiązuje na stanowiskach, na których wykonywane są prace związane z obsługą urządzeń technicznych i maszyn oraz prace grożące intensywnym brudzeniem bądź skażeniem odzieży i obuwia materiałami biologicznie zakaźnymi, środkami chemicznymi lub środkami promieniotwórczymi.

Jednak i w tej sytuacji Kodeks pracy ustanawia wyjątek. Pracownik może na takich stanowiskach pracować we własnym ubraniu, ale pracodawca ma wówczas obowiązek wypłacania odpowiedniego ekwiwalentu. Ekwiwalent musi być wypłacany, jeśli pracownik wyraził zgodę na używanie własnej odzieży i obuwia oraz w akcie konkretyzującym zostało zapisane, iż pracownicy mają przydzieloną odzież i obuwie robocze.

Kiedy pracownik nie może korzystać z własnej odzieży roboczej?

Ekwiwalent pieniężny za używanie własnej odzieży roboczej – Pracodawca zobowiązany jest do wypłaty ekwiwalentu w przypadku, gdy pracownik nosi własną odzież bądź buty robocze, Wysokość ekwiwalentu bazuje na aktualnych cenach zakupu wyposażenia bhp. Ekwiwalent za korzystanie z odzieży oraz obuwia roboczego zwolniony jest od podatku dochodowego od osób fizycznych, co oznacza, że nie podlega on opodatkowaniu.

1. Westię dotyczącą tego, co jaki czas pracodawca będzie wypłacał ekwiwalent, należy omówić z pracownikami bądź ich przedstawicielstwem.
2. Obowiązkiem pracodawcy jest także pranie, naprawa, konserwacja oraz odkażanie odzieży roboczej oraz obuwia roboczego.
3. W niektórych sytuacjach istnieje jednak możliwość przekazania niektórych obowiązków podwładnemu.

Wówczas pracownik powinien otrzymywać ekwiwalent pieniężny na przykład za wypranie ubrania roboczego, we własnym zakresie. Przepisy nie stanowią na jakich zasadach powinno się ustalać koszty prania odzieży roboczej. Jeżeli pracownik zamierza korzystać z pralni, pracodawca powinien zasięgnąć informacji dotyczącej ceny takiej usługi.

W sytuacji, gdy podwładny będzie prał odzież roboczą w swoim domu, pracodawca powinien wspólnie z nim określić konkretną kwotę. Pracownik nie może prać, konserwować, odpylać oraz odkażać odzież roboczą we własnym zakresie w przypadku, gdy została ona skażona środkami chemicznymi, promieniotwórczymi bądź też, jeśli ubranie miało styczność z materiałami biologicznie zakaźnymi,

W takich sytuacjach to pracodawca jest zobowiązany do podjęcia tego rodzaju czynności o czym stanowi art.237 10 Kodeksu pracy. W niektórych przypadkach odzież robocza powinna natomiast jak najszybciej zostać poddana utylizacji.

Kiedy powinno się stosować środki ochrony indywidualnej?

Środki ochrony indywidualnej

► Jakie są szczegółowe zasady stosowania środków ochrony indywidualnej?

Szczegółowe zasady stosowania środków ochrony indywidualnej reguluje załącznik nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy ( Dz.U. z 2003, Nr 169, poz.1650, ze zm.).

Zgodnie z § 2 tego załącznika pracodawca dokonując doboru środków powinien pamiętać by: – były one odpowiednie do istniejącego zagrożenia i nie powodowały same z siebie zwiększonego zagrożenia, – odpowiadały warunkom panującym na stanowisku pracy, – uwzględniały wymagania ergonomii oraz stan zdrowia pracownika, – były odpowiednio dopasowane do użytkownika po niezbędnym wyregulowaniu.

W przypadku występowania więcej niż jednego zagrożenia i konieczności jednoczesnego stosowania kilku środków ochrony indywidualnej – środki te muszą być tak skonstruowane, aby istniała możliwość ich dopasowania bez zmniejszenia właściwości ochronnych poszczególnych elementów (§ 3).

Środki ochrony indywidualnej powinny być przeznaczone do osobistego użytku. W wyjątkowych przypadkach środek ochrony indywidualnej może być używany przez więcej niż jedną osobę, o ile zastosowano działania wykluczające niepożądany wpływ takiego użytkowania na zdrowie lub higienę użytkowników (§ 5). Środki ochrony indywidualnej powinny być stosowane zgodnie ze swoim przeznaczeniem określonym w instrukcji udostępnionej pracownikowi.

Ponadto pracodawca powinien sprawdzić, czy instrukcja jest zrozumiała dla pracownika i jeśli jest taka potrzeba zorganizować pokazy używania przydzielonych pracownikowi środków (§ 6). ► Jakie wymagania powinny spełniać dostarczane pracownikom środki ochrony indywidualnej? Zgodnie z art.237 6 § 3 Kodeksu pracy pracodawca może dostarczyć pracownikowi jedynie środki ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności.

1. Zostały one określone w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r.
2. O systemie oceny zgodności (Dz.U. z 2017 r.
3. Poz.1226) oraz w wydanym na jej podstawie rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 21 grudnia 2005 r.
4. W sprawie zasadniczych wymagań dla środków ochrony indywidualnej (Dz.U. z 2005 r.
5. Nr 259, poz.2173), implementującym dyrektywę 89/686/EWG,

Potwierdzeniem spełnienia ww. wymagań jest oznakowanie środków ochrony indywidualnej znakiem CE. Ponadto, co wynika z art.237 9 § 2 Kodeksu pracy stosowane przez pracowników środki ochrony indywidualnej powinny posiadać właściwości ochronne i użytkowe.

1. Jeżeli środki ochrony indywidualnej utraciły swoją funkcję ochronną, ponieważ upłynął termin ich przydatności do użycia lub uległy uszkodzeniu, pracodawca zobowiązany jest niezwłocznie wyposażyć pracowników w środki spełniające tę funkcję.
2. Iedy i na jakiej podstawie pracodawca powinien wyposażyć pracownika w środki ochrony indywidualnej? Zgodnie z art.237 6 § 1 Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej, jeżeli są niezbędne do zabezpieczenia przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy.

Środki ochrony indywidualnej powinny być stosowane w sytuacjach, kiedy nie można uniknąć zagrożeń lub nie można ich wystarczająco ograniczyć za pomocą środków ochrony zbiorowej albo odpowiedniej organizacji pracy. Obowiązek ustalenia rodzaju środków ochrony indywidualnej, których stosowanie na danym stanowisku pracy jest niezbędne ciąży na pracodawcy (art.237 8 § 1 kp).

Stosownych ustaleń w tym zakresie pracodawca dokonuje po konsultacji z pracownikami lub ich przedstawicielami. W myśl art.104 1 § 1 pkt 1 kp, jeśli pracodawca zatrudnia co najmniej 20 pracowników i nie jest objęty postanowieniami układu zbiorowego, zapisy dotyczące zasad wyposażenia w środki ochrony indywidualnej powinny znaleźć się w regulaminie pracy.

W mniejszych zakładach (poniżej 20 pracowników) przepisy nie regulują formy ich dokumentowania. Mogą to być np. tabele przydziału środków ochrony indywidualnej opracowane i obowiązujące w danym zakładzie. Przy ustalaniu rodzajów środków ochrony indywidualnej niezbędnych przy wykonywaniu określonych prac, pomocne powinny być wskazania zawarte w tabelach załącznika nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997r.

Czy pracownik może odmówić noszenia odzieży roboczej?

Jakie inne kwestie reguluje Kodeks pracy? – Warto zaznaczyć, że opisane wyżej kwestie dotyczące tego, kto powinien nosić odzież roboczą, to nie jedyne, które zostały określone w Kodeksie pracy. Kolejną z nich jest fakt, że pracodawca jest zobowiązany do zapewnienia pracownikowi nieodpłatnie odzież roboczej pozwalającej na komfortowe i bezpieczne wykonywanie powierzonych obowiązków.

Stanowi ona własność pracodawcy. Kodeks pracy określa, że pracownik ma obowiązek stosowania odzieży roboczej zgodnie z przeznaczeniem. Rawo umożliwia niedopuszczenie do pracy pracownika, który nie chce stosować się do obowiązku noszenia odzieży roboczej, gdy jest to niezbędne do zachowania prawidłowego przebiegu pracy.

Ponadto w regulaminie pracy powinny być określone kwestie związane z odzieżą oraz obuwie roboczym. Na pracodawcy ciąży obowiązek zapewnienia prania, naprawy, konserwacji oraz ewentualnego odpylania i odkażania ubrań, Jest to obligatoryjne w przypadku zabrudzenia odzieży środkami chemicznymi, zakaźnymi biologicznie oraz promieniotwórczymi.

Czy pracownik musi potwierdzić odbiór odzieży roboczej?

2. Pracownik z wpisanym w karcie zakresem przysługującej mu odzieży roboczej lub środków ochrony indywidualnej odbiera odzież i środki ochrony w miejscu wskazanym przez Dział Bhp i ppoż. Odbiór odzieży potwierdza własnoręcznym podpisem w Karcie Ewidencji Wyposażenia.

Czy pracownik może odmówić używania na stanowisku pracy odzieży ochronnej jeśli otrzymał ja od pracodawcy?

Czy pracownik ma prawo odmówić używania środków ochrony osobistej?

• Pytanie pochodzi z
• Czy pracownik ma prawo odmówić używania środków ochrony osobistej?
• Odpowiedź:

Zgodnie z art.2379 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz.94 z późn. zm.) – dalej k.p. pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy.

1. 1) karę upomnienia,
2. 2) karę nagany.
3. Za nieprzestrzeganie przez pracownika przepisów bhp lub przepisów przeciwpożarowych, opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia, stawienie się do pracy w stanie nietrzeźwości lub spożywanie alkoholu w czasie pracy – pracodawca może również stosować karę pieniężną.
4. Uzasadnienie:

Podstawowe wymagania w zakresie środków ochrony indywidualnej zostały określone w rozdziale IX działu dziesiątego k.p. Zgodnie z art.2376 k.p. pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami.

Pracodawca jest obowiązany dostarczać pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach Zgodnie z art.2379 i 23710 k.p. pracodawca ustala rodzaje środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne w związku z art.2376 § 1 i art.2377 § 1 k.p., oraz przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego.

Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, o których mowa w art.2376 § 1 i art.2377 § 1 k.p., stanowią własność pracodawcy. Pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy.

Jest on obowiązany zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie. Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika.

Łukasz Wawszczak, autor współpracuje z publikacją, Odpowiedzi udzielono 25 sierpnia 2014 r. : Czy pracownik ma prawo odmówić używania środków ochrony osobistej?

Jaka jest różnica między odzieżą roboczą a odzieżą ochronną?

Odzież ochronna – poznaj jej zalety – Odzież ochronna różni się od roboczej tym, że skupia się na ochronie zdrowia pracownika oraz zapewnia bezpieczeństwo przed niebezpiecznymi i czyhającymi urazami w pracy, Powinna być zaprojektowana tak, aby zapewnić wygodę, zachowując maksimum bezpieczeństwa. Odzież ochronna ma chronić pracownika przed:

niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi, zagrożeniami chemicznymi, zagrożeniami biologicznymi, zagrożeniami termicznymi.

W zależności od rodzaju, odzież ochronna powinna posiadać stosowne certyfikaty, Ubrania ochronne można podzielić na: wodoodporne, kwasoodporne, ostrzegawcze czy ognioodporne,

Komu przysługują środki ochrony indywidualnej?

Środki ochrony indywidualnej ► Jakie są szczegółowe zasady stosowania środków ochrony indywidualnej? Szczegółowe zasady stosowania środków ochrony indywidualnej reguluje załącznik nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r.

• W sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy ( Dz.U.
• Z 2003, Nr 169, poz.1650, ze zm.).
• Zgodnie z § 2 tego załącznika pracodawca dokonując doboru środków powinien pamiętać by: – były one odpowiednie do istniejącego zagrożenia i nie powodowały same z siebie zwiększonego zagrożenia, – odpowiadały warunkom panującym na stanowisku pracy, – uwzględniały wymagania ergonomii oraz stan zdrowia pracownika, – były odpowiednio dopasowane do użytkownika po niezbędnym wyregulowaniu.

W przypadku występowania więcej niż jednego zagrożenia i konieczności jednoczesnego stosowania kilku środków ochrony indywidualnej – środki te muszą być tak skonstruowane, aby istniała możliwość ich dopasowania bez zmniejszenia właściwości ochronnych poszczególnych elementów (§ 3).

Środki ochrony indywidualnej powinny być przeznaczone do osobistego użytku. W wyjątkowych przypadkach środek ochrony indywidualnej może być używany przez więcej niż jedną osobę, o ile zastosowano działania wykluczające niepożądany wpływ takiego użytkowania na zdrowie lub higienę użytkowników (§ 5). Środki ochrony indywidualnej powinny być stosowane zgodnie ze swoim przeznaczeniem określonym w instrukcji udostępnionej pracownikowi.

Ponadto pracodawca powinien sprawdzić, czy instrukcja jest zrozumiała dla pracownika i jeśli jest taka potrzeba zorganizować pokazy używania przydzielonych pracownikowi środków (§ 6). ► Jakie wymagania powinny spełniać dostarczane pracownikom środki ochrony indywidualnej? Zgodnie z art.237 6 § 3 Kodeksu pracy pracodawca może dostarczyć pracownikowi jedynie środki ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności.

Zostały one określone w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz.U. z 2017 r. poz.1226) oraz w wydanym na jej podstawie rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 21 grudnia 2005 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla środków ochrony indywidualnej (Dz.U. z 2005 r. Nr 259, poz.2173), implementującym dyrektywę 89/686/EWG,

Potwierdzeniem spełnienia ww. wymagań jest oznakowanie środków ochrony indywidualnej znakiem CE. Ponadto, co wynika z art.237 9 § 2 Kodeksu pracy stosowane przez pracowników środki ochrony indywidualnej powinny posiadać właściwości ochronne i użytkowe.

1. Jeżeli środki ochrony indywidualnej utraciły swoją funkcję ochronną, ponieważ upłynął termin ich przydatności do użycia lub uległy uszkodzeniu, pracodawca zobowiązany jest niezwłocznie wyposażyć pracowników w środki spełniające tę funkcję.
2. Iedy i na jakiej podstawie pracodawca powinien wyposażyć pracownika w środki ochrony indywidualnej? Zgodnie z art.237 6 § 1 Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej, jeżeli są niezbędne do zabezpieczenia przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy.

Środki ochrony indywidualnej powinny być stosowane w sytuacjach, kiedy nie można uniknąć zagrożeń lub nie można ich wystarczająco ograniczyć za pomocą środków ochrony zbiorowej albo odpowiedniej organizacji pracy. Obowiązek ustalenia rodzaju środków ochrony indywidualnej, których stosowanie na danym stanowisku pracy jest niezbędne ciąży na pracodawcy (art.237 8 § 1 kp).

• Stosownych ustaleń w tym zakresie pracodawca dokonuje po konsultacji z pracownikami lub ich przedstawicielami.
• W myśl art.104 1 § 1 pkt 1 kp, jeśli pracodawca zatrudnia co najmniej 20 pracowników i nie jest objęty postanowieniami układu zbiorowego, zapisy dotyczące zasad wyposażenia w środki ochrony indywidualnej powinny znaleźć się w regulaminie pracy.

W mniejszych zakładach (poniżej 20 pracowników) przepisy nie regulują formy ich dokumentowania. Mogą to być np. tabele przydziału środków ochrony indywidualnej opracowane i obowiązujące w danym zakładzie. Przy ustalaniu rodzajów środków ochrony indywidualnej niezbędnych przy wykonywaniu określonych prac, pomocne powinny być wskazania zawarte w tabelach załącznika nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997r.

Czy odzież robocza musi mieć CE?

Kiedy mówimy o odzieży roboczej? – Czapka ciepłochronna może zostać uznana w zakładzie jako odzież robocza, gdy pełni funkcje chroniące własną odzież pracownika przed zniszczeniem i zabrudzeniem lub ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.

• Przykładem czapki jako odzieży roboczej, jest jej wykorzystanie w celu przemieszczania się między budynkami firmy.
• Inny przykład to wykonywanie pracy za zewnątrz w przeciętnych warunkach klimatycznych, ale nie w bardzo niskich temperaturach – wtedy bezsprzecznie należy traktować ją jako ŚOI.
• Odzież robocza często pełni również funkcje reprezentatywne, reklamy – zawiera logo firmy, jest w kolorze charakterystycznym dla danej firmy itp.

Ważne Odzież robocza nie podlega certyfikacji, czyli nie wymaga oznakowania znakiem CE, Musi natomiast, spełniać wymagania określone w Polskich Normach zgodnie z art.237 7 §1 kp, Należy pamiętać, że rodzaj przydzielonych środków ochrony indywidualnej i odzieży roboczej powinien być wynikiem przeprowadzonej oceny ryzyka zawodowego, która uwzględnić powinna:

warunki występujące w danym miejscu pracy, wymagania ergonomii, stan zdrowia pracownika.

Jaki obowiązuje dress code?

Rodzaje dress code’u – 1. Casual dress code, czyli swobodny, weekendowy styl. Ten styl to połączenie wygody i elegancji. Nie musisz już zapinać krawata pod szyją, ale elegancka koszula z podwiniętymi rękawami to nadal casual look, Jeśli nie wiesz dokładnie, o co chodzi, to wyobraź sobie strój, który jest bardziej swobodny niż formalny ubiór biurowy, ale mniej elegancki niż np.

Weekendowe wyjście do muzeum. W przypadku mężczyzn może to być połączenie eleganckiej koszuli bez krawata i wygodnych, bawełnianych spodni lub dżinsów. U kobiet sprawa jest jeszcze prostsza, bo smart casual oznacza dla nich po prostu coś pomiędzy strojem na imieniny babci a ubiorem na ważną randkę. Wystarczy prosta sukienka lub luźna garsonka połączona np.

z dżinsami. 2. Business wear/attire, czyli strój biznesowy W środowisku biznesowym standardem ubioru dla mężczyzn i kobiet jest garnitur, marynarka i spodnie lub spódnica, w połączeniu z odpowiednimi akcesoriami. Chodzi przede wszystkim o to, by nie pokazywać zbyt wiele dekoltu, pleców, klatki piersiowej, stóp.

1. Odzież powinna być wyprasowana i nigdy pognieciona.
2. Anna Puślecka biznesowy dress code damski opisuje w następujący sposób: Elementy damskiej garderoby dają wiele możliwości.
3. Także w biznesowym dress code.
4. Najlepiej mieć w swojej szafie przynajmniej jeden komplet składający się z marynarki i spódnicy oraz marynarki ze spodniami, kilka koszul, bluzkę, prostą sukienkę i spódnicę.

Te bazowe elementy można dowolnie łączyć, tworząc wiele zestawów ubraniowych. Na to pozwala także ograniczona gama kolorystyczna: biały, czarny, szary, brązowy, granatowy, ciemny zielony, niebieski, kolory pastelowe. Anna Puślecka Ekspert mody i producent wydarzeń fashion Jeśli chodzi o styl biurowy, istotny jest więc zarówno kolor ubioru, jak i odpowiednie komponowanie stroju. 3. Informal attire — strój na spotkania na wysokim szczeblu. Obowiązuje w sferach polityki i dyplomacji. Ma swój odpowiednik dzienny oraz wieczorowy. Dla panów oznacza czarny albo bardzo ciemny granatowy garnitur z białą lub jasną pastelową koszulą z krawatem, buty typu oxford. 4. Formal attire, czyli strój formalny. Formal attire to strój na ważne kolacje biznesowe czy bankiety. W takim przypadku mężczyzna powinien założyć czarny frak lub smoking i białą muszkę lub szary garnitur z żakietem i kamizelką — cały z takiej samej tkaniny. Kobiety zakładają długie suknie balowe, etole lub szale otulające ramiona oraz ewentualnie rękawiczki. Anna Puślecka zgodziła się opisać dla nas, co oznacza odpowiedni ubiór dla wizerunku firmy i jak kompletować swoją garderobę, by wypaść profesjonalnie i wiarygodnie w oczach klientów i kontrahentów. Reputację firmy budujemy zarówno dzięki naszemu profesjonalizmowi w pracy, jak i poprzez wygląd zewnętrzny prezentowany klientom. Anna Puślecka Ekspert mody i producent wydarzeń fashion Oto krótka ściągawka, jak ubierać się do pracy z klasą:

dobrze
kostiumy/marynarki — kostium lub garnitur damski w stonowanych barwach, o klasycznym kroju spodnie — zawsze w kant (to świadczy o elegancji), z niegniecącego się materiału, przynajmniej do kostki, nie krótsze. spódnica — do kolan lub tuż za kolana, prosta lub ołówkowa, ewentualnie lekko rozszerzana, bez falban, klosza czy bombki, może mieć krótki rozporek. bluzki/koszule — swobodne (nigdy obcisłe), najlepiej z dobrej bawełny czy jedwabiu, z małym dekoltem, w pastelowych kolorach, najlepiej gładkie. buty — powinny zakrywać palce i pięty. rajstopy/pończochy — powinno się nosić przez cały rok. makijaż — powinien być delikatny, a manicure w naturalnym lub pastelowym kolorze. włosy — zawsze czyste i uczesane. Długie spięte w koński ogon, do ramion (mogą być rozpuszczone). Nie powinny zasłaniać twarzy ani rozpraszać podczas spotkania. biżuteria — wyłącznie klasyczna, dyskretna: delikatne łańcuszki, kolczyki i bransolety, bez nadmiernych, krzykliwych ozdób. Zegarki tylko metalowe (srebrne lub złote, ze skórzanym paskiem lub bransoletą).

table>

źle

• ubrania i buty —dżinsowe ubrania w kolorze niebieskim, zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn są niedopuszczalne w żadnej formie (spodnie, spódnica, koszula, bluza). Nieodpowiednie są: szorty, bluzki bez rękawów, na ramiączkach lub z odkrytymi plecami, spódnice mini, cekiny, błyszczące, metaliczne materiały, T-shirty, obuwie sportowe, sandały lub buty z odkrytymi palcami.
• wzory —należy bardzo uważać z deseniami i wzorami. W formal business dress code niedopuszczalne są grochy, kwiaty, wszelkiego rodzaju nadruki (np. zwierząt) oraz agresywne kraty.
• biżuteria — zbyt duża i ostentacyjna biżuteria odwraca uwagę od istotnych spraw biznesowych, dlatego w sytuacjach biurowych czy spotkań biznesowych jest niewskazana. Podobnie jest z zegarkami — sportowe i plastikowe nadają się wyłącznie na wakacje i wolny czas.
• gołe nogi — gołe nogi świadczą o braku elegancji i profesjonalizmu.

Pamiętaj również, że w przypadku kobiet paznokcie do biura powinny być zawsze zadbane i — jeśli pomalowane — to tylko w stonowanych kolorach. Zupełnie inną kwestią niż codzienny ubiór do biura jest rozmowa o pracę. Przeczytaj koniecznie porady eksperta kariery w artykule: Jak się ubrać na rozmowę kwalifikacyjną? Jaki wybrać strój? (5 Porad), Zobacz inne szablony, stwórz CV i pobierz dokument w PDF tutaj 2

Czy dress code jest konieczny?

Pierwsze wrażenie podczas rekrutacji – Skoro o szacunku mowa, jakie wrażenie zrobiłaby na Was osoba, która na pierwszą randkę przyszłaby z nieumytą głową, ubraniami noszącymi ślady wczorajszego dnia i gumą w ustach? Z całą pewnością nie najlepsze. Pierwsze wrażenie na temat danej osoby jesteśmy w stanie stworzyć już na podstawie pierwszych dwudziestu sekund, wtedy już możemy określić czy dana osoba odpowiada naszym „wymaganiom kulturowym” czy nie.

• Podobny mechanizm występuje w relacji rekruter – kandydat.
• Dlatego też bardzo ważne jest, aby zadbać o to pierwsze wrażenie.
• Poza uśmiechem, gestykulacją oraz podaniem dłoni na powitanie, ubiór jest kolejnym czynnikiem, na podstawie którego jesteśmy w stanie opisać daną osobę.
• Czy w takim razie, wybierając się na rozmowę o pracę, niezbędny jest strój galowy? Nie! Biała koszula, czarna spódniczka i marynarka nie są już wymaganymi elementami.

Przede wszystkim ważne jest, aby być ubranym schludnie i elegancko. Rekruter powinien od razu odczuć, że kandydat nie założył na siebie przypadkowych ubrań, tylko starannie je rozważył i dobrał do sytuacji. Może to być marynarka w kratę i gładka koszulka pod spodem, może to być niebieska sukienka, ma być po prostu estetycznie i gustownie.

Czy obowiązuje dress code?

Nie wszyscy pracodawcy w Polsce decydują się na wprowadzenie jednolitego stroju. Ale świadomość, że ten aspekt jest istotny i ważny dla wzrostu słupków sprzedaży jest coraz większa wśród przedsiębiorców. W jaki sposób wprowadzić ten element savoir vivre do swojej firmy? Gdy mowa o stroju roboczym, to należy zauważyć, że taki obowiązuje wciąż tylko nielicznych pracowników.

W Polsce dress code to wciąż nowość, choć coraz więcej pracodawców zauważa, jakie korzyści niesie wprowadzenie takiej zasady do firmy. Kogo aktualnie obowiązuje strój roboczy? Trzeba zauważyć, że polski ustawodawca dokładnie wskazuje, komu pracodawca musi dostarczyć odzienia spełniającego konkretne paramenty – są to m.in.

osoby wykonujące prace, przy których mogłoby dojść do znaczącego zabrudzenia ich własnej odzieży. Poza jednak tymi grupami pracowników, dress code obowiązuje m.in. pracowników banków. W Polsce dress code nie obowiązuje m.in. osób zatrudnionych w urzędów. Human & Hunter Sp. Z O.O.

Świecko

Human & Hunter Sp. Z O.O.

Górzyca

Credit Agricole Bank Polska S.A.

Kartuzy

Human & Hunter Sp. Z O.O.

Stare Biskupice

Human & Hunter Sp. Z O.O.

Drzecin

Zadanie dla stylisty? Fakt, że pierwsze wrażenie ma niebagatelne znaczenie dla tego, w jaki sposób odbieramy daną osobę, podkreślają przede wszystkim osoby związane z rynkiem pracy, zajmujące się zagadnieniem rekrutacji. Dlaczego jednak ta zasada nie miałaby działać w przypadku spotkań z klientami? By zrobić dobre wrażenie na potencjalnym kontrahencie, pracodawcy prywatni nierzadko decydują się zainwestować w swoich pracowników i nawiązać współpracę ze stylistą.

Dlaczego przedsiębiorcy decydują się na współpracę z osobami odpowiedzialnymi za kreowanie wizerunku? Nie można zapomnieć, że w firmie zatrudnieni są pracownicy o różnej budowie ciała. Z tego względu, by możliwe było budowanie pozytywnego odbioru tych, którzy są odpowiedzialni za kontakt z klientem, niezbędne jest uświadomienie im, na jakie elementy stroju muszą zwracać szczególną uwagę i w czym będą się prezentować nienagannie.

Latem widać najwięcej błędów Pracodawcy rozważający wprowadzenie dress code w swojej firmie powinni pamiętać o tym, że ważne jest uświadomienie podwładnym, dlaczego ten element jest tak ważny. O ile pracownicy wykonujący zadania na zapleczu powinni do pracy przychodzić ubrani po prostu schludnie, o tyle osoby spotykające się z klientami i odpowiedzialne za kontakt z nimi powinny mieć świadomość tego, że ich wygląd ma znaczenie dla tego, jak zostaną odebrani.

Wszelkie niedociągnięcia w zakresie dress code najlepiej widać letnią porą. Gdy słońce za oknem jest wysoko na niebie, w biurze jest duszno i zbyt ciepło, by wytrzymać w garniturze czy garsonce. Wówczas też pracownicy najchętniej sięgają po koszulki czy podkoszulki, które, niestety, nie zawsze są eleganckie.

Z tego też względu tak istotne jest uświadomienie podwładnym, w jaki sposób powinni zadbać o swój wygląd w zależności od pory roku. Pracownicy coraz bardziej świadomi Zbiór zasad dotyczący odpowiedniego ubrania w godzinach pracy powstał na Zachodzie Europy.

• Dziś pracodawcy decydujący się na wprowadzenie takiego, pod uwagę muszą wziąć przede wszystkim kulturę kraju, w jakim prowadzą działalność gospodarczą,
• Warto też zauważyć, że w ostatnich latach wzrasta świadomość samych pracowników w zakresie tego, w jaki sposób powinni prezentować się w miejscu pracy.

Przykładem są urzędy, w których coraz więcej urzędników przykłada uwagę nie tylko do sposobu obsługi interesanta, lecz także swojej prezentacji, mimo że nie mają obowiązku noszenia oficjalnego stroju.

Czy pracownik może pracowac we wlasnej odzieży?

Za brak obuwia ochronnego nawet kara pieniężna – W przypadku ignorowania przez pracowników obowiązku stosowania przewidzianych przez pracodawcę środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, pracodawca nie powinien ich dopuścić do pracy (bez prawa do wynagrodzenia), a także może zastosować karę porządkową, o której mowa w art.108 k.p. (upomnienie, nagana lub kara pieniężna), za nieprzestrzeganie przepisów i zasad bhp. Warto również jeszcze raz przypomnieć, że pracownik nie może – nawet za zgodą pracodawcy – stosować własnej odzieży ochronnej, bowiem przywilej ten dotyczy wyłącznie odzieży roboczej i to też tylko w ściśle określonych przypadkach. Więcej przydatnych materiałów na ten temat znajdziesz w LEX BHP: Czy obuwie ochronne typu P3 może nie posiadać podnoska ochronnego? > Zasady stosowania środków ochrony indywidualnej > Dobór środków ochrony indywidualnej > Obowiązki pracodawcy w zakesie stosowania środków ochrony indywidualnej > Jak rejestrować obuwie robocze? > Co jaki czas pracownicy obsługi powinni otrzymywać odzież i obuwie ochronne? > Czy obuwie o cechach ochronnych musi zapewniać ochronę przed poślizgiem? > Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze > — Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX, Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu, Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.

Na jakie stanowisko pracownik nawet po wyrażeniu zgody nie może używać własnej odzieży i obuwia roboczego?

Pracownik, nawet po wyrażeniu zgody, nie może używać własnej odzieży i obuwia na stanowisku, na którym są wykonywane prace związane z bezpośrednią obsługą maszyn i innych urządzeń albo prace powodujące intensywne brudzenie lub skażenie odzieży i obuwia roboczego środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi albo

Czy można wypłacić ekwiwalent za odzież ochronna?

Czy można otrzymywać ekwiwalent za pranie odzieży roboczej? – Można otrzymywać od pracodawcy ekwiwalent za koszty poniesione w związku z utrzymaniem odzieży i obuwia roboczego w czystości. Wysokość takiego ekwiwalentu za pranie określana jest na podstawie ustaleń z pracownikiem, który podanie pracodawcy informacje, jakie ponosi wydatki w tym zakresie.

Co to są środki ochrony indywidualnej?

Najważniejsze zmiany wprowadzone rozporządzeniem 2016/425 – 1. Definicje Rozporządzenie z dnia 9 marca 2016 r. wprowadza zmiany w definicjach wielu terminów używanych przez uprzednią dyrektywę. Wśród nowych możemy wyróżnić definicję:

• dystrybutora – jest nim każda osoba fizyczna lub prawna w łańcuchu dostaw, inna niż producent lub importer, która udostępnia środki ochrony indywidualnej na rynku;
• importera – jest nim każda osoba fizyczna lub prawna, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Unii, wprowadzająca do obrotu na rynku unijnym środki ochrony indywidualnej z państwa trzeciego;
• oceny zgodności – oznacza ona proces wykazujący, czy zostały spełnione zasadnicze wymagania dotyczące zdrowia i bezpieczeństwa dotyczące środków ochrony indywidualnej określone w rozporządzeniu;
• oznakowania CE – oznacza ono oznakowanie, poprzez które producent wskazuje, że środki ochrony indywidualnej spełniają mające zastosowanie wymagania określone w unijnym prawodawstwie harmonizacyjnym przewidującym jego umieszczenie;
• producenta – jest nim każda osoba fizyczna lub prawna, która wytwarza środki ochrony indywidualnej lub która zleca ich projektowanie lub wytworzenie oraz wprowadza je do obrotu pod własna nazwą lub znakiem towarowym;
• środków ochrony indywidualnej – za takie środki uważa sięwszystkie wyroby zaprojektowane i wyprodukowane do noszenia lub trzymania przez osobę w celu ochrony przed jednym lub większą liczbą zagrożeń dla zdrowia lub bezpieczeństwa tej osoby; SOI są także wymienialne elementy składowe środków mające zasadnicze znaczenie dla ich funkcji ochronnej, jak również systemy przyłączy do środków, które nie są noszone ani trzymane przez osobę, są zaprojektowane do łączenia tych środków z urządzeniem zewnętrznym lub ze stabilnym punktem kotwiczącym, nie są przeznaczone do trwałego przymocowania i nie wymagają przeprowadzenia prac montażowych przed użyciem;
• udostępnienia środków ochrony indywidualnej na rynku – należy przez to rozumieć każde dostarczenie środków ochrony indywidualnej w celu dystrybucji lub użytkowania na rynku unijnym w ramach działalności komercyjnej, odpłatnie lub nieodpłatnie;
• unijnego prawodawstwa harmonizacyjnego – oznacza to każdy akt prawny Unii harmonizujący warunki obrotu produktami;
• wprowadzania środków ochrony indywidualnej do obrotu – co oznacza pierwsze udostepnienie środków ochrony indywidualnej na rynku unijnym.

2. Procedury oceny zgodności Zmianom uległy również procedury oceny zgodności wyrobów w zależności od kategorii zagrożeń:

• dla I kategorii zagrożeń przeprowadza się wewnętrzną kontrolę produkcji zgodną z modułem A, określonym w załączniku IV rozporządzenia;
• dla II kategorii zagrożeń przeprowadza się badanie typu UE zgodnie z modułem B, określonym w załączniku V rozporządzenia, później zaś następuje badanie zgodności z typem na podstawie wewnętrznej kontroli produkcji – moduł C, określony w załączniku VI rozporządzenia;
• dla III kategorii zagrożeń: przeprowadza się badanie typu UE zgodnie z modułem B, określonym w załączniku V rozporządzenia oraz jeden z dwóch określonych modułów; pierwszym z nich jest badanie zgodności z typem na podstawie wewnętrznej kontroli produkcji oraz nadzorowane kontrole produktów w losowych odstępach czasu, zgodnie z modułem C2, określonym w załączniku VII rozporządzenia. Drugim natomiast jest badanie zgodności z typem na podstawie zapewnienia jakości procesu produkcji, zgodnie z modułem D, określonym w załączniku VIII rozporządzenia.

3. Kategorie środków ochrony indywidualnej Kolejną zmianą jest modyfikacja kategorii środków ochrony indywidualnej. W rozporządzeniu do obrotu prawnego wprowadzono wyroby zakwalifikowane do III kategorii. Są to takie środki ochrony indywidualnej jak:

• środki stosowane do ochrony przed przecięciem ręczną pilarką łańcuchową, m.in. odzież, obuwie i rękawice;
• kamizelki ratunkowe;
• kamizelki kuloodporne, kamizelki chroniące przed uderzeniem nożem, igłą lub kolcem;
• środki ochrony indywidualnej stosowane podczas cięcia wysokociśnieniowego;
• środki ochrony słuchu.

4. Ważność certyfikatu badania typu UE W celu zapewnienia, aby wszystkie środki ochrony indywidualnej były poddawane badaniom zgodnie z najnowszą wiedzą, rozporządzenie wprowadziło maksymalny okres ważności certyfikatu badania typu UE, który wynosi 5 lat.

Po upływie ważności certyfikatu wymagane będzie złożenie przez producenta pisemnego wniosku o przedłużenie certyfikatu. Wniosek taki będzie trzeba złożyć nie wcześniej niż 12 miesięcy i nie później niż 6 miesięcy przed upływem terminu ważności certyfikatu badania typu UE. Co więcej, certyfikaty bezterminowe, tj.

wydane ponad 7 lat temu, również będą musiały zostać ponownie zweryfikowane.5. Dokumentacja techniczna potrzebna do zarejestrowania produktu Nowe wymagania zostały postawione przed producentami również w kwestii dokumentacji technicznej, którą będą zobowiązani dostarczyć, aby uzyskać stosowny certyfikat.

Zgodnie z nowymi normami producenci będą zobowiązani dostarczyć dokumentację techniczną również dla środków ochrony indywidualnej zakwalifikowanych do kategorii I. W dokumentacji tej muszą zostać wyszczególnione wszystkie środki zastosowane przez producenta w celu zapewnienia zgodności środków ochrony indywidualnej z wymaganiami dotyczącymi zdrowia i bezpieczeństwa.

Chodzi tu m.in. o sprawozdania z badań przeprowadzonych w celu weryfikacji zgodności środków ochrony indywidualnej.6. Zasady znakowania środków ochrony indywidualnej Rozporządzenie wprowadza także nowe zasady znakowania środków ochrony indywidualnej. Producenci SOI zostali zobowiązani do oznaczania każdego egzemplarza wyrobu nazwą typu, numerem partii lub serii albo inną informacją umożliwiającą ich identyfikację.

• Co więcej, producenci powinni umieszczać na wyrobie, jego opakowaniu lub w dokumencie mu towarzyszącym swoją nazwę, zarejestrowaną nazwę handlową lub znak towarowy oraz jeden adres pocztowy, pod którym można się z nimi skontaktować.
• Importerzy środków ochrony indywidualnej także zostali zobowiązani do umieszczania na wyrobie, ewentualnie na jego opakowaniu lub w dokumencie towarzyszącym, swojej nazwy handlowej lub zarejestrowanego znaku towarowego oraz adresu pocztowego.

W informacji od producenta powinno zostać umieszczone odwołanie do przedmiotowego rozporządzenia. Dodatkowo na producentów został nałożony obowiązek dołączania instrukcji oraz danych wyrobu. Z kolei importer przed udostępnieniem wyrobu na rynku ma obowiązek sprawdzenia, czy danemu towarowi towarzyszą wymagane dokumenty i instrukcje.

• oznakowanie umieszcza się na środkach ochrony indywidualnej w sposób widoczny, czytelny i trwały; w przypadku gdy nie jest to możliwe lub nie jest to uzasadnione z uwagi na charakter produktu, umieszcza się je na opakowaniu oraz w dokumentach towarzyszących ŚOI;
• oznakowanie umieszcza się przed wprowadzeniem do obrotu środków ochrony indywidualnej;
• w przypadku środków ochrony indywidualnej kategorii III za oznakowaniem umieszcza się numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej uczestniczącej w procedurze określonej w załączniku VII lub VIII rozporządzenia 2016/425;
• numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej jest umieszczany przez samą jednostkę lub, zgodnie z jej instrukcjami, przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela;
• oznakowaniu i, w stosownych przypadkach, numerowi identyfikacyjnemu jednostki notyfikowanej może towarzyszyć piktogram lub inne oznakowanie wskazujące na zagrożenie, przed którym środki ochrony indywidualnej mają zapewnić ochronę.

7. Deklaracja zgodności UE Ostatnią znaczącą nowością jest wprowadzenie zapisu dotyczącego deklaracji zgodności UE. Należy ją dołączać do każdego egzemplarza wyrobu. Dopuszczalne jest podanie w instrukcji użytkowania adresu internetowego, pod którym można uzyskać dostęp do tego dokumentu.

Dopuszcza się również, aby deklaracja zgodności mogła stanowić element instrukcji użytkowania. Producenci, upoważnieni przedstawiciele oraz importerzy powinni przechowywać deklarację zgodności UE do dyspozycji krajowych organów nadzoru rynku przez okres 10 lat po wprowadzeniu środka do obrotu. Analizując powyżej opisane zmiany wprowadzone przez rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/425 z dnia 9 marca 2016 r., należy uznać, że powinny mieć one pozytywny wpływ na rynek środków ochrony indywidualnej.

Co więcej, rozporządzenie dzięki poruszeniu wielu nowych kwestii i ich uszczegółowieniu powinno zostać entuzjastycznie przyjęte zarówno przez pracodawców, jak i pracowników. Przyznać należy, że omawiane rozporządzenie pomoże w poprawie bezpieczeństwa wyrobów ŚOI, a także wpłynie na zmniejszenie w obrocie liczby wyrobów niezgodnych z wymaganiami UE.